Ik ben Jonas Kooyman en ik schrijf over alles wat met stadsleven, trends en statussymbolen te maken heeft. Afgelopen zomer verscheen mijn debuut. Samenwerken? Neem dan contact op met karlijn@lagency.nl
Goedemorgen,
Zeven tips van mij om het begin van de lente te vieren:
1. Maak pixelige, mysterieuze foto’s van de zonsondergang en stuur die naar je favoriete groepschat.
2. Bestel een gemberbolus met ijs en slagroom bij Cradam.
3. Bezoek de expositie Sex: Jewish Positions in het Joods Museum.
4. Drink een dirty martini bij het pas geopende Contra.
5. Bezoek literatuurfestival FAAR, volgend weekend in Oostende. Op zaterdag spreek ik over mijn boek.
6. Doe een vreemd dansje op de nieuwe theme song van The White Lotus.
7. Lees het boek Rejection van Tony Tulathimutte, met daarin korte, bizarre verhalen over de deprimerende levens van mislukte millennials.
Een mooie zondag,
Jonas
Tips
• Zwelgen in de ellende van de wereld werkt verslavend, schrijft Kitty Herweijer in haar column. Kan dit ook anders? (AD)
• Koop een klushuis, knap het snel op, zet er wat mooie meubels in en met een beetje mazzel verkoop je het binnen een jaar voor een paar ton meer. Huizen ‘flippen’, zoals dat heet, is nog altijd populair. “De vraagprijs ging van 285.000 naar 575.000.”
• In een tijdperk dat draait om geld en hebzucht ontstaat er een nieuwe stijl voor kleding en interieurs: de boom boom aesthetic. (The Cut, betaalmuur.)
• Hoe ziet een dag in het leven van een Oud Zuid-moeder eruit? Waarom vermijden Gen Z’ers hoofdletters? Wat zijn mijn twee favoriete nieuwe podcasts? Hoe woont de hoofdstedelijke elite en waarom is ‘soft clubbing’ ineens zo populair? Trakteer jezelf op een premium abonnement voor nog veel meer HME-content na de betaalmuur, inclusief een artikel van mijn hand.
• Ik vroeg ChatGPT om het Amsterdamse yuppenleven te roasten en dit is wat er toen gebeurde.
• Tot slot:
Lekker gaan, slecht gaan
Op een vrijdagochtend plof ik neer aan de leestafel van een industriële koffiebar, gewapend met een matcha en NRC’s Boekenbijlage. Een paar meter verderop gaat een jongen zitten in een van de lage fauteuils – goed gekleed, begin dertig. Hij zit met zijn rug naar me toe.
Hij komt me bekend voor, maar ik weet even niet meer waarvan. Ik sla de krant open en begin te bladeren. Dan ineens klikt het. Een date, in de lente van 2016, waar wekenlang appcontact aan vooraf ging. Laat ik hem Miguel noemen.