Schaamteloos sociaal klimmen op het Boekenbal
Het meest controversiële restaurant van Londen
Mijn naam is Jonas Kooyman, ik schrijf over trends en statussymbolen in de wereld van jonge stedelingen. Samenwerken? Mail dan naar: karlijn@lagency.nl.
Hoi,
Vandaag ga ik het hebben over het Boekenbal, luxe boodschappen als statussymbool en hoe Gen Z de meest afgewezen generatie werd.
Veel leesplezier!
Jonas
Tips
• Uitgefoeterde gasten, adellijk-communistische eigenaren en peperdure wijn: hoe werd The Yellow Bittern het meest controversiële restaurant van Londen? (The New York Times, betaalmuur)
• Leestip: het zojuist verschenen Wat zullen de mensen zeggen van Het Parool-journalist Tahrim Ramdjan (1998). In dit boek beschrijft hij (onder meer) hoe hij als niet-witte, homoseksuele klassemigrant uit de Bijlmer op het gymnasium in Oud-Zuid belandt. Haarscherp fileert hij het nieuwe milieu waarin hij terechtkomt.
• Nog meer restaurant. Waarom de heropening van Roest symbool staat voor hoofdstedelijke vibeshift:
Tiktok failed to load.Enable 3rd party cookies or use another browser
• Nog veel meer tips en content voor mijn premium lezers:
• Tot slot:
Schaamteloos sociaal klimmen op het Boekenbal
De dag na het Boekenbal stroomde mijn tijdlijn vol met glamoureuze beelden van intellectueel Nederland. Rode loper-foto’s, benevelde stories vanaf de dansvloer, Substack-verslagen, groepsfoto’s van circlejerk millennialschrijvers met onduidelijke financiering van hun Randstedelijke levensstijl, TikToks van hoofdstedelijke socialites.
In deze kringen – journalisten, schrijvers, mediafiguren - is een Boekenbalkaartje het ultieme statussymbool; een teken dat je ertoe doet in ‘het wereldje’. Er worden er maar een stuk of 1.500 vergeven, en de genodigden wrijven dat met alle liefde onder de neus van de minder gefortuneerden.
Tijdens mijn eerste Boekenbal, een jaar of zes geleden, was ik nog een onderbetaalde, onbekende freelance journalist. Nadat ik mijn rode loper-reportage vanuit de persruimte had afgetikt en naar de redactie stuurde, glipte ik naar binnen op het feest.
Schoolpleingedrag
Al snel zag ik bij de bar van de Stadsschouwburg een bekende, jonge, opkomende schrijver met wie ik wel eens koffie dronk. Ik stapte op hem af om een praatje te maken. ‘Ik had jou hier niet verwacht’, bracht hij uit. Na de knuffel draaide hij een kwartslag, om verder te praten met een journalist van het toen nog ongelooflijk coole, maar inmiddels ter zielen gegane Vice, zonder enige intentie om mij erbij te betrekken. Het was schoolpleingedrag ten top.
Vorige week – met vanuit mijn kant een boek, podcast en honderdduizenden volgers verder – kwam ik hem weer tegen. Een dikke knuffel, complimenten over mijn outfit, onverdeelde aandacht in een één-op-één gesprek.
Amsterdam barst van de sociale klimmers.