Ik ben Jonas Kooyman, ik schrijf over trends en statussymbolen in de wereld van jonge stedelingen.
Hoi,
Even een korte nieuwsbrief tussendoor, omdat ik jullie mijn laatste podcastaflevering niet wil onthouden.
Fijne dag!
Jonas
p.s. Mijn favoriete meme van de dag:
Waarom roepen expats zoveel haat op?

Ze verdienen bakken met geld; ontregelen de huizenmarkt; weigeren Nederlands te leren; worden belasting-technisch in de watten gelegd; koloniseren parken met hun renclubs én hebben allemaal een designhond. Tenminste – dat zijn de vooroordelen als het gaat over rijke expats, die als een soort ontwortelde kosmopolieten de leefbaarheid in de stad kapot zouden maken.
Maar zijn deze vooroordelen wel terecht? In een gloednieuwe aflevering van Havermelkelite, de podcast, vragen Jessica Kuitenbrouwer en ik ons af: waarom roepen expats zoveel haat op?
Volgende week ben ik er weer met een normale editie. Mijn vorige nieuwsbrief al gelezen? Die ging over hoe jonge stedelingen ‘omhoog’ daten om het dure stadsleven vol te houden.
Hallo Jonas. Ik denk dat ik het antwoord weet op de vraag van je laatste aflevering. Simpel: het zijn buitenlanders. Hoe lang ze blijven, wat ze doen of welke diploma’s ze hebben, maakt niet uit. Ze komen hier en met een reden. Net als elke andere legale werknemer uit het buitenland.
Buitenlanders zoeken elkaar op, mengen zich niet altijd volledig in de lokale maatschappij en regelen hun eigen boontjes. En laten we eerlijk zijn: We zijn niet slechter of beter dan andere landen, maar “kom binnen, eet alles leeg, hier is mijn bed” staat ook niet in ons culturele handboek.
Zolang expats onopvallend hun ding doen, laten we ze met rust. Maar zodra ze succesvoller lijken of “te veel ruimte innemen,” slaat onverschilligheid om in jaloezie en afgunst. Dat klinkt hard maar het is geen Nederlands fenomeen – het is menselijk.
En trouwens, Nederlanders in het buitenland doen precies hetzelfde: ze zoeken elkaar op, eten meegebrachte kaas en stroopwafels, integreren alleen als het echt moet en zetten massaal schotelantennes neer. Uiteindelijk is iedereen overal gewoon… mens.